با کفش فوتبال سالنی، تعادل بهتری نسبت به سایر انواع کفش ها دارید. هنگام برش و چرخاندن، می خواهید پای شما بدون لایه ای از بالشتک با کف تماس نزدیک داشته باشد.
یک کفی صاف همچنین می تواند به جلوگیری از آسیب دیدگی مچ پا کمک کند، زیرا پای شما پایه حمایتی پایدارتری دارد.
ساختار یک کفش فوتبال داخلی برای برش و دویدن بازیکن در یک بازی فوتبال ساخته شده است. حتی برخی از کفش‌ها برای جلوگیری از لیز خوردن با الگوهای دستگیره‌ای شبیه مکش ساخته می‌شوند.
کفش‌های فوتبال داخلی دارای رویه‌هایی با طراحی خاص هستند که به شما کمک می‌کنند تا توپ را بهتر لمس کنید.
رویه که با توپ تماس می گیرد از مواد مصنوعی و طبیعی از جمله چرم، پوست گوساله و پوست کانگورو ساخته شده است که برای کنترل بهتر توپ به گرفتن کمک می کند.
آنها حتی می‌توانند روی توپ‌هایی که به خوبی ضربه خورده‌اند خم شوند، زیرا بسیاری از آنها دارای بال‌هایی هستند که بند کفش‌های شما را می‌پوشاند تا در دقت ضربه شما اختلال ایجاد نکند.
در برابر وسوسه استفاده از کفش های دویدن برای فوتبال مقاومت کنید. کف ضخیم آن با هوا و ژل پر می شود تا ضربه را هنگام دویدن کاهش دهد.
بسیاری از کفش‌های دویدن دارای پاشنه‌های بزرگی هستند که کفش‌های دویدن را مجبور می‌کند روی انگشتان پا قرار بگیرند تا سرعت خود را افزایش دهند.
کفش های دویدن برای حرکت رو به جلو توسط پوشنده ساخته شده است.
در حالی که برای دویدن مستقیم روی سطوح سخت ایده آل هستند، اما روی چمن مصنوعی و هنگام برش، چرخش یا تعادل روی یک پا برای عکس گرفتن ناپایدار خواهند بود.
کفش‌های فوتبال داخلی دارای یک زیره صاف لاستیکی و بدون علامت هستند که برای بستن سکه ایده‌آل است.
اگر در داخل خانه روی زمین چمن بازی می کنید، کفش چمن بهترین کار را دارد. کفش‌های چمن دارای میخ‌های لاستیکی کوچک روی کفه هستند تا کشش را بهبود بخشند و چمن را پاره نمی‌کنند.
زمین چمن زمینی با یک زمین چمن یا زمین سرپوشیده پوشیده شده با مواد فرش مانند AstroTurf متفاوت است. با موادی شبیه فرش، گیره ها مجاز نیستند زیرا سطح را پاره می کنند.
شما مجاز به پوشیدن کفش های ته صاف در زمین چمن هستید، اما ممکن است کشش را قربانی کنید.
