غلظت حجم لجن در مرحله آبگیری اولیه توسط شیلنگ لجن کش سریعتر و در مرحله بعدی کندتر است و تمایل به پایداری دارد.
از تجزیه و تحلیل برهمکنش بین ذرات لجن و آب، این برهمکنش یک لایه الکتریکی دوتایی تولید می کند.
ذرات لجن تحت تأثیر لایه الکتریکی دوگانه، لخته سازی، لایه بندی، فشرده سازی و تثبیت شده و در نهایت یک لایه لجن فشرده با چگالی بالا را تشکیل می دهند.
از دیدگاه محیط متخلخل، فرآیند آبگیری لجن تحت یک بار فشار منفی خلاء در پایین بخش کامل را می توان به دو مرحله تقسیم کرد.
مرحله اول لخته سازی و رسوب ذرات لجن تحت وزن خود و نیروی تراوش ایجاد شده توسط فشار منفی خلاء است، ذرات لجن تحت فشار منفی مداوم به داخل و سطح لایه نی رسوب می کنند و یک کیک لجن روی سطح تشکیل می شود.
مقدار زیادی آب آزاد در منافذ لجن از طریق کیک لجن و لایه نفوذ نی خارج شده و از پایین تخلیه می شود. لجن به سرعت آبگیری می شود و حجم آن به شدت متمرکز می شود.
مرحله دوم آبگیری جابجایی گاز تحت اثر فشار منفی است، گاز فشار منفی از منافذ کیک لجن عبور می کند و مقدار کمی آب آزاد، آب میان بافتی و بخشی از آب سطحی کیک لجن را جابجا می کند.
در این زمان، آبگیری لجن بسیار کند است و کیک لجن به طور فزاینده ای متراکم می شود. تحت تأثیر فشار منفی، کیک لجنی مجبور به فشار و فیلتر می شود و کیک لجن به تدریج آبگیری و یکپارچه می شود.
در مرحله اولیه آزمایش، به دلیل اثر “آب بندی” آب آزاد، فشار روی غشای آب بندی بالایی سطح لجن نقشی نداشت. زهکشی خلاء لجن عمدتاً به فشار منفی خلاء اعمال شده در پایین متکی است.
کاه برنج دارای ساختار منافذ داخلی منحصر به فرد و ویژگی های جذب خاصی است که باعث می شود بخشی از آب آزاد موجود در لجن توسط کاه برنج جذب شود و بدنه لجن لجن خارج از فیبر کاه مسدود شود.
لخته لجن یک چارچوب لخته سازی خاصی را در شکاف فیبر کاه تشکیل می دهد.
