دانش‌آموزان پس از بازدید از سرویس بهداشتی در دبستان شهری موروتو، بدون شستن دست‌های خود به کلاس برگشتند. در طول وعده های غذایی، تعداد کمی از مردمک ها دست های خود را قبل از خوردن غذا به طور موثر می شستند، به ویژه به دلیل کمبود مایع دستشویی پمپی اوه.
این اقدامات تا سال 2020 بستر مناسبی برای بیماری های مرتبط با بهداشت در مدرسه و جامعه بود. مدرسه ابتدایی شهری موروتو به عنوان یکی از 10 مدرسه ابتدایی و متوسطه برای بهره مندی از برنامه آب، بهداشت و بهداشت در مدارس که توسط موسسه همکاری و توسعه با حمایت یونیسف و بودجه آژانس همکاری بین المللی کره اجرا شده است، انتخاب شد.
لوکوانگ استر فاوور، دانش آموز 16 ساله و دستیار رئیس باشگاه آب، بهداشت و بهداشت مدرسه تأیید می کند که قبل از برنامه، حتی سرویس بهداشتی، آشپزخانه و کلاس های درس به ندرت تمیز می شد. با این حال، از زمان شروع این برنامه، کلوپ WASH مدرسه رهبری تمام اقدامات بهداشتی در مدرسه را بر عهده دارد.
در سال 2020، این باشگاه متشکل از 30 دانش آموز، صابون سازی را برای رفع کمبود صابون مورد نیاز برای شستن دست ها و همچنین افزایش نظافت در مدرسه معرفی کرد. همه اعضای باشگاه WASH و مشتریان آنها از آن زمان در زمینه صابون سازی آموزش دیده اند و قبل از تعطیلی مدارس، حداقل پنج بار در یک ترم صابون تولید کرده اند. در نتیجه، مدرسه هرگز صابون تمام نشد زیرا مدیریت مدرسه مواد خام را برای پشتیبانی از تمرین تهیه کرد.
دانیل انگواو، مدیر ارشد، به موقع بودن این ابتکار را نشان می دهد. این صابون زمانی که همه‌گیری بیماری کرونا در کشور شیوع پیدا کرد و زمانی که مدارس به‌طور موقت برای کلاس‌های داوطلب بازگشایی شدند، بسیار مفید بود.
در گذشته، در حالی که اعضای توله WASH شستن دست‌ها با صابون را برای ترویج شیوه‌های بهداشتی خوب موعظه می‌کردند، یک مانع اصلی وجود داشت: کمبود صابون.
در حالی که مشکل آب ما با سیستم آب موتوردار خورشیدی نصب شده توسط دوستان ما C&D، UNICEF و KOICA حل شد، آب بدون صابون به خصوص برای شستن دست ها و بهداشت قاعدگی چه فایده ای داشت؟ Engwau خاطرنشان کرد. تکه‌های کوچک صابون موجود در مدرسه نه تنها کافی نبود، بلکه گاهی اوقات توسط چند دانش‌آموز با خود می‌بردند که شستن دست‌ها را در میان جمعیت مدرسه به خطر می‌اندازد.
