کار با نخ ابریشم ظریف در ترکیب با عناصر فلزی در قرن شانزدهم در میان گلدوزی‌های حرفه‌ای رایج بود و چه به دلایل اقتصادی و چه به دلیل سهولت کاربرد، گلدوزی‌ها قبل از قرن شانزدهم استفاده از نخ‌های فلزی را برای تابلو سرمه دوزی شده به کار می بردند.
در نیمه دوم قرن، گسترش تجارت و پیشرفت در فناوری منجر به افزایش دسترسی به طلا، نقره و ابریشم شد و آثار گلدوزی شده این دوره به دلیل رسا بودن بسیار متمایز می شوند که تا حدی ناشی از استفاده مبتکرانه از کالاهای لوکس است.
این گلدوزی‌ها مهارت بالایی در ترکیب عناصر فلزی با نخ ابریشم و استفاده پیچیده از نوارها و سیم‌های فلزی با ضخامت‌ها، عرض‌ها و اشکال مختلف برای ایجاد طیف وسیعی از جلوه‌ها نشان می‌دهند.
سطوح انعکاسی متنوع فلزات جلوه های رنگی غنی و قابل تغییری را بر روی پارچه های پایه و نخ های گلدوزی ابریشمی پلی کروم ایجاد می کند و مواد و تکنیک ها با کنترل دستکاری شدند تا آثاری را خلق کنند که اشکال طبیعی را تقلید کنند.
پارچه های پایه
گلدوزی‌ها عمدتاً روی دو نوع پارچه پایه کار می‌شد: ابریشم مایل به سفید در بافت ساتن و کتان رنگ نشده در بافت ساده که به آن بوم می‌گویند که تکنیک گلدوزی انتخاب پارچه پایه را تعیین کرد و دوخت چادر، دوخت ضربدری و دوخت گوبلین روی بوم کار شد.
بوم استفاده شده در اشیاء نشان داده شده در اینجا یک بافت ساده متعادل با تعداد تار و پود 15 تا 16 نخ در سانتی متر است و نخ های تار و پود ریز پارچه ای مناسب برای نخ ابریشم دوزی ایجاد می کند.
پارچه ساتن با طیف وسیعی از بخیه ها استفاده شد و پارچه زیرسازی ساتن ابریشمی مورد استفاده در نمونه‌های مورد بحث در اینجا از ساتن 8 انتهایی تار تشکیل شده است.
